Pociąg zawsze odjeżdża z bagażem smutku.

Otoczona mroźnym powietrzem patrzyłam jak pociąg rusza a machająca do mnie ręka i czubek blond głowy znikają w oddali.

Mama przyjechała na dwa dni (nauczycielski dzień opieki nad dzieckiem zdrowym!). Odpuściłam sobie na to konto wykład z matmy, wybrałyśmy się  na zakupy, obejrzałyśmy komedię romantyczną, spędziłyśmy godziny rozmawiając w kuchni przy kawie, krótko mówiąc idealny projekt matka-córka we Wrocławiu.

W sobotę miałyśmy ambitny plan obejrzeć Panoramę Racławicką i całe Muzeum Narodowe, ale z racji że musiałybyśmy spędzić tam cały dzień, zdecydowałyśmy się na coś mniej ambitnego czyli trip po rynku. A tam - piękna niespodzianka - Jarmark Bożonarodzeniowy, z grzańcem w różnych odmianach (dla nas jagodowy i wrocławski), uroczy Bajkowy Lasek ze scenkami z popularnych bajek dla dzieci, tylko śniegu w sumie brakowało! Obiad w KFC, zasnęłyśmy obie na kazaniu w Kościele, pouczyłyśmy się pochodnych i już minęły dwa dni jak z bicza strzelił, mrugnęłam oczami już siedziałyśmy w autobusie na dworzec, mrugnęłam drugi raz już widziałam odjeżdżający pociąg, trzecie mrugnięcie siedzę sama w domu z pustką obok.

Jakkolwiek cudownie jest zachłysnąć się aromatem Trójmiasta i rodziny to nic nie zrekompensuje tej smutno machającej ręki z okna pociągu. Znowu ta sama refleksja - że za mało się przytuliło, za mało razy powiedziało się "kocham" , wszystkiego za mało, za mało, nigdy wystarczająco. Ale do takich rzeczy trzeba się po prostu przyzwyczaić.

 

Bramy do nieba też pewnie zaprojektował Le Corbusier

Zanim rzucę się w wir formatek na budownictwo napiszę jeszcze szybką notkę bo dawno mnie tu nie było! 

Nic nie określi mojego poziomu zmęczenia przez ostatnie dni. Intensywne projektowanie wieczorami łączyło się z pracą w ciągu dnia i matematyką w środku nocy (dodajmy że kolokwium z matmy i tak zostało przełożone na za tydzień. chwała Bogu, bo zdałam sobie sprawę ile tak na prawdę na to koło nie umiałam.) Suma sumarum odpoczęłam dopiero we wtorek popołudniu, puściłam Friendsów i beztrosko piłam herbatę. 

Co do projektowania samego w sobie najbardziej wciągnęło mnie robienie modeli. Jako że jestem biednym studentem i nie mam pieniędzy na wypasione materiały modelarskie, moje śliczne ławeczki robiłam z pudełek po pizzy! Dawno nie byłam tak dumna z efektu swojej pracy! 

Jedną z cudowniejszych rzeczy, która spotkała mnie niedzielnego wieczora po wróceniu z pracy był Skype z całą rodziną zgromadzoną na urodzinach Mamy. Wszystkie kochane głowy wpychały się w pole widzenia kamery żeby się przywitać i pomachać. Żadne słowa nie określą jakie to było niesamowite i wzruszające.

A na koniec anegdotka zaczerpnięta z zajęć estetyki, na których omawialiśmy jeden z obrazów sądu ostatecznego - Stefana Lochnera. Okazuje się, że cwaniak żeby się (najprawdopodobniej) podlizać ludności i kulturze tamtych czasów umieścił na malunku bramę do nieba zaprojektowaną na typowo gotycki portal (kto powiedział że wtedy tak NIE wyglądała brama do nieba?!). Idąc tym tropem - dzisiaj brama do nieba z pewnością jest modernistyczną bryłą, którą zaprojektował Le Corbusier od razu jak zmył się z naszego świata.

Niepodległość pod znakiem grzanego wina z cynamonem.

Nie upiekłam tradycyjnych Babeczek Niepodległościówek. Zamiast tego rozkoszowałam się grzanym winem (bułgarskim!)  z cynamonem i goździkami, męcząc rysunek z Zuzanną i Kamilem. Co więcej, przywieźli ze sobą najcudowniejsze pre-christmasowe pierniczki przez co bardzo zatęskniłam za świętami!

Praca na blok kompozycyjno-plastyczny nie była łatwym zadaniem, dodajmy że każde z nas, jak się później okazało zrobił ją źle - Kamil zamiast linearnie to walorowo, ja z Zuzanną zamiast ołówkiem to kredką - tak się kończy niekonsekwencja w grupach i nie słuchanie na lekcjach...


Gdy byliśmy już zniszczeni rysowaniem zamówiliśmy pizzę - uwaga - przez internet! I tu nie dość że dostaliśmy promocję 3 w cenie jednej to jeszcze mogliśmy MONITOROWAĆ na jakim etapie jest pizza!! Jestem niesamowicie zafascynowana tym systemem, przez co pizzy będę teraz jadła niestety zdecydowanie więcej!